Ik heb wel eens een reactie gehad dat wij ‘de huilgeneratie’ zijn. Het commentaar op ons is dat we niet kunnen omgaan met stress, pech en tegenslag.
En misschien had die man wel gewoon gelijk. Niet dat we verder komen met beschuldigen maar dat is volledig de schuld van zijn generatie. Zo, 1-1. (Grapje, grapje.)
Wij millennials zijn opgegroeid in een individualistische cultuur. We kregen alles wat ons hartje begeerde. We werden door onze ouders beschermd tegen negatieve gebeurtenissen en er waren veel mooie momenten en ervaringen en er was altijd afleiding. Allemaal voor ons geluk.
We leerden dat succes en geluk maakbaar zijn. De boodschap is ‘The sky is the limit. Als je goed je best doet, ligt de wereld aan je voeten.’
Het ding is, jammer genoeg, dat als alles altijd goed gaat en tegenslag wordt bij je weggehouden… Je niet leert omgaan met tegenslag. En dat is wel belangrijk om weerbaar te worden en om zelfvertrouwen te ontwikkelen, wat gebeurt als je moeilijkheden overwint.
Nu hebben we alle vrijheid en ruimte om ons eigen leven vorm te geven door de welvaart en de daarbij horende oneindige mogelijkheden. En die mogelijkheden volgen elkaar megasnel op.
Wat daaruit ontstaat?
Piekeren
Alles draait om het maken van de juiste keuze. Maar hoe maak je de juiste keuze als je de Starbucks in loopt en alleen weet dat je koffie wilt? Je kunt meerdere bonen kiezen die verschillend gebrand zijn. Uit Peru, Brazilië, of Colombia? Veel, gemiddeld, weinig of geen cafeïne? Wil je melk? Oei, dan komen er nog wat verschillende opties bij. En ehhh… Wil je die koffie warm of met ijs?
Deze hoeveelheid aan mogelijkheden maakt het maken van de goede keuze wel erg lastig. Bij voorkeur stellen we deze het liefst uit. Want wat als je de verkeerde keuze maakt? Wat als, wat als, wat als…
Dit is geen luxeprobleem, het is angst. Angst om de verkeerde keuze te maken. Het levert angst en stress op. Keuzestress. FOMO (fear of missing out).
Dit geldt niet alleen voor koffie, maar voor bijna alles. Alles is in overschot aanwezig. Weet je nog, ‘The sky is the limit’? Je kunt nu letterlijk een ster kopen. Dus kijkend naar die uitspraak, hebben we de limiet bereikt. Althans, dat zou je denken… Maar nee.
Perfectionisme
Via social media zien we namelijk de boodschap dat er geen ‘limit’ is. We zien continu de boodschap ‘het gras is ergens anders altijd groener’. We worden doodgegooid met de successen van een ander.
Doordat we geen weerbaarheid hebben ontwikkeld (omdat papa en mama ons altijd uit de wind hielden), lopen we de kans om daar te veel in mee te gaan. In plaats van het eigen gras water te geven, zien we die gemaaktheid als werkelijkheid. Met perfectionisme als gevolg.
Hoe zorg je ervoor dat je al die mooie dingen weerstaat als je dat nooit geleerd hebt?
Wij merken nu dat dit niet altijd lukt. Soms lukt iets überhaupt niet of gaat iets niet zoals verwacht, terwijl we wel ons best hebben gedaan. Dit kan er hard inhakken en doet ons twijfelen aan onszelf en onze inzet.
De razendsnelle ontwikkelingen op technisch gebied helpen ook niet. De algoritmes houden ons in de greep met hun Artificial Intelligence (grapje, grapje) en bombarderen continu nieuwe dingen op ons die we misschien interessant vinden.
We kunnen contact leggen met mensen over de hele wereld en ons eigen leven vergelijken met dat van ontelbare anderen. En bijna alles wat we zien is geweldig, prachtig en succesvol. Niet zo gek dat het lijkt alsof iedereen het beter doet dan jij zelf.
Pleasen
Dus wat doen we? We gaan net zo hard ons best doen tot het goed genoeg is (voor ons gevoel). We gaan over onze eigen grenzen heen en laten anderen over onze grenzen heen gaan. Op het werk, in familie en in intieme relaties.
Door ons altijd aan te passen en niet teveel ruimte in te nemen, dekten we onszelf in of zeiden we wat we dachten dat de ander zou willen horen.
En nu moeten we onze eigen keuzes maken in het leven. Maar we weten helemaal niet wat wíj willen. Dus kiezen we weer wat anderen van ons verwachten. Om maar leuk gevonden te worden. Om niet afgewezen te worden.
We hoefden nooit zelf te kiezen, want er werd voor ons gekozen. Maar nu je (nog steeds) niet kiest, word je ook (nog steeds) niet gekozen.
De samenvatting
Dus. We zijn constant bezig het beste van ons leven te maken, kunnen tegenslag niet delen en tijd om eens even stil te staan hebben we niet. We zijn vooral bezig met de buitenwereld, maar hebben weinig echte aandacht voor onszelf en ons gevoel. Bovendien ontbreekt het ons vaak aan woorden om uiting te geven aan wat we ervaren.
De combinatie van een omgeving die gericht is op het individu, het gevoel zelf verantwoordelijk te zijn voor je succes en geluk, ontelbare keuzes en onbeperkt toegang tot alle informatie en kennis die er maar zijn, wordt ons soms te veel.
Dat zorgt voor enorm veel stress en burn-outs onder millennials.
Het goede nieuws
Maar er is licht aan het einde van de tunnel. Geluk is maakbaar, weet je nog? En nee, niet door er heel hard je best voor te doen en harder te gaan werken etc etc etc.
Door even te stoppen met de rat race die je aan het houden bent. Door even stil te staan en er van een afstandje naar te kijken.
En als je daar wat hulp bij wilt hebben, kan ik je die geven. Ik kan jou helpen stil te staan in deze wereld die continu doordraait. Letterlijk en figuurlijk.
Ik help jou keuzes maken vanuit jouw wil en gevoel. Je ervaart meer rust in je hoofd en luistert en handelt naar jouw waarden en verlangens.
Het enige wat je hiervoor hoeft te doen is een gratis kennismakingsgesprek in te plannen.
Klik hier en begin.