In deze blog ga ik je meenemen in het mr. nice guy en miss nice girl syndroom. Ik vermoed dat jij dat bent, want 90% van de verpleegkundigen is dit uiteindelijk. Zelfs de ‘harde, koude’ verpleegkundigen (dat zeggen ze vaak over zichzelf) zijn het. Afgestompt en compassie vermoeid zijn andere benamingen hiervoor.
Ten eerste: is het erg? Nee, dat is het niet. Aardig, vriendelijk en zorgzaam zijn is iets prachtigs. Het kan echter ook een enorme valkuil zijn.
De valkuil van verpleegkundigen
Te aardig zijn kan bijna niet. Altijd (te) aardig zijn bestaat echter niet. En veel verpleegkundigen zijn dit wel. Dit zorgt ervoor dat je regelmatig dingen zegt op een bepaalde manier (dus ombuigt) om de échte boodschap te verhullen in een mooi(er) jasje.
Dat doe je niet alleen als je praat, maar ook als je mailt, social mediat en Whatsappt. Waarschijnlijk doe je het daar nog meer.
Doe jij een van deze dingen?
- Je stuurt ‘haha’ voor of na je berichtje, om ervoor te zorgen dat de ander het niet te serieus opvat.
- Je stuurt een smiley aan het eind van je bericht om te laten weten dat je het goed bedoelt.
- Nadat je een berichtje verstuurd hebt en je leest hem nogmaals, stuur je er nog een paar om er zeker van te zijn dat het goed overkomt. ‘Het zou namelijk verkeerd over kunnen komen.’
- Berichten blijven sturen terwijl de ander nog niet gereageerd heeft om überhaupt niet reageert.
Het is een vorm van pleasen
Pleasen wordt veroorzaakt door angst voor afwijzing. Als je bang bent voor afwijzing, kom je altijd terecht bij zelfafwijzing. En dit is een vicieuze cirkel.
Omdat je bang bent voor afwijzing (geloof me, dat heeft te maken met het nice guy/girl syndroom), ben je constant bezig om leuk en aardig gevonden te worden. Je wilt er koste wat kost bij horen en wringt jezelf in allerlei bochten waar je je diep van binnen niet in wilt wringen.
Omdat je zo hard aan het rennen bent om aardig gevonden te worden en daardoor 24/7 ‘aan’ staat, ren je jezelf voorbij. Je waait met alle winden mee om de goede vrede te bewaren. Dat zorgt ervoor dat je niet zegt wat je denkt, niet doet wat je wilt en niet kiest voor wat je werkelijk verlangt. En al die voorbeelden van net horen daar ook bij.
Hoe je zelfafwijzing klinkt
Op de korte termijn voelt dat iedereen te vriend houden fijn. Op de lange termijn minder. Als je je namelijk niet hebt uitgesproken of je niet gedaan hebt wat je wilde, ga je jezelf in je hoofd afwijzen. Wat je dan tegen jezelf zegt?
- ‘Zie je wel dat je niet leuk/goed (genoeg) bent.’
- ‘Zie je wel dat je niks waard bent?’
- ‘Moest je dat berichtje nou echt (extra) versturen?’
- ‘Moest je die reep chocola nou echt in je mond stoppen, dikke?’
- ‘Zag je hoe hij/zij naar je keek? Zie je wel dat je vies en lelijk bent.’
Ik kan hier nog 100 andere voorbeelden geven, maar dat ga ik niet doen. In je zelfafwijzing kan je hele lelijke dingen tegen jezelf zeggen.
Het goede en slechte nieuws
Het slechte nieuws is dat je op dit moment vastzit in deze vicieuze cirkel. Het goede nieuws is dat je eruit kan stappen.
Optie 1 is stoppen met handelen vanuit die angst voor afwijzing. Dus je gaat je uitspreken zoals je wilt, confrontatie opzoeken en stoppen met iedereen tevreden houden.
Optie 2 is stoppen met jezelf afwijzen. Inzien wat en hoeveel je waard bent, stoppen met die lelijke dingen tegen jezelf zeggen en dat vervangen met zelfliefde.
Ik raad je optie 3 aan. Zoals ik al zei, heeft angst voor afwijzing met zelfafwijzing te maken. Dus je hebt sowieso eerst meer zelfliefde nodig. Daar horen in het complete plaatje ook acceptatie, je zelfbeeld en het tackelen van beperkende overtuigingen bij. Vanuit daar kan je stoppen met beide tegelijk en ga je langzaam van onbewust onbekwaam tot onbewust bekwaam.
Positief egoïsme
Wat je daarvoor nodig hebt is positief egoïsme. En daar gaan je nekharen van overeind staan, want dat wil je absoluut niet. Egoïstische mensen zijn het tegenovergestelde van zorgzame mensen. Maar het is positief egoïsme, dat is een verschil.
Want als jij echt leiderschap wilt nemen over je eigen leven, mag je dat worden. Dat kan ik 100 keer tegen je zeggen, maar diep van binnen weet je het al. Want als jij niet voor jezelf kiest, gaat een ander dat ook niet doen. Wie niet kiest, wordt niet gekozen.
En als mens willen we bij een groep horen, tuurlijk. Als jij geen leiderschap neemt over je eigen leven hoor je nog steeds bij die groep. Maar dan hoor je niet (meer) bij jezelf. Wil jij jezelf blijven wegcijferen? Een kameleon worden? Een mens zonder ruggengraat?
Je leven leiden ipv lijden
Wil je blijven lijden en slachtoffer zijn/blijven? Of wil je leiderschap nemen over je leven en gaan leven zoals je écht wilt? Waardoor je de regie (terug) pakt over je leven en je een goede balans gaat aanbrengen in je leven tussen zorgen voor anderen en jezelf. Zodat je meer rust in je hoofd hebt en met meer energie door de dag heen gaat.
Laat mij je helpen om positief egoïstisch te worden en te stoppen met altijd mr/miss nice guy/girl te zijn. Je zal nog altijd je aardige, vriendelijke, zorgzame jij blijven. Het enige verschil is dat je wat vaker je grenzen aangeeft in plaats van altijd ‘ja’ zegt en iedereen pleast.
Laten we samen een plan hiervoor maken en laten we klein beginnen: elke dag een half uurtje me-time (voor jou) voor een maand lang. Om te beginnen, hè. Gewoon om even te wennen aan het idee dat voor jezelf kiezen niet ten koste van anderen hoeft te gaan.
“Ik ben al zo druk”
Waarschijnlijk denk je nu: ehhhh Thomas, wat denk je wel niet? Ik heb maar 24 uur in een dag en zelfs daar heb ik nog niet genoeg aan. Dat weet ik. Dat is ook precies het probleem wat je ervaart. Je staat altijd aan, hebt geen rust en bent altijd bezig.
Ik kan je daarbij helpen. Weet je wie dat ook hadden? Alle mensen uit m’n groepsprogramma. En hoe ze zich daarna voelden? Hier 1 review daarover.
Nadat ik vijf maanden geleden ben uitgevallen door overspannenheid begon de zoektocht naar de oorzaken die uiteindelijk de emmer hebben doen overlopen. Zo was mijn werk- prive niet in balans, stond ik altijd aan en was ik dag in dag uit bezig met het controleren en bereikbaar zijn voor het werk. Ik moest van alles op de hoogte zijn en luisterde niet naar mijn lichaam die mij meerdere signalen gaf om het rustiger aan te doen. De stress voedde ik met nog meer stress en nòg harder werken.
Het verschil van begin en nu is dat ik mijn lichaam beter heb leren kennen. Ik snap nu beter waarom ik bepaalde situaties uit de weg ging/ga en ik kan sneller herkennen wanneer ik op de rem moet trappen. Ik ervaar meer rust door meer bewuste keuzes te maken en het minder op de ‘automatische piloot’ te doen.
Ik heb heel veel gehad aan de theorie die bepaalde gedragingen verklaren. Dat heeft mij enorm geholpen om meer inzicht te krijgen, want waarom zou je ‘zomaar’ iets doen als je niet weet waarom je het doet. Zo hebben de inzichten over vermijding, dopamine en de weg van de minste weerstand mij in beweging gebracht om te breken met gewoontes die mij heel veel energie kosten.
Daarnaast hebben routine en het uitschakelen van meldingen voor meer rust gezorgd en ik ervaar dat ik vaker ‘nee’ kan zeggen en dat alles ook gewoon doorgaat op het moment dat jij een keer niet of minder bereikbaar bent.
Ik beveel Thomas aan omdat hij zelf uit de zorgwereld komt en zich goed kan verplaatsen in de dingen waar je tegenaan kan lopen als verpleegkundige. Hij weet daarnaast een spiegel voor te houden en de juiste vragen te stellen die je aan het denken zetten en kunnen motiveren tot positieve veranderingen.
Als je samen een plan wilt maken om wat vaker voor jezelf te kiezen, ben je welkom.
Wil je er meer over weten? Ook dat kan gewoon op de pagina.
Twijfel je na … maanden gehoord en gelezen te hebben nog steeds? Stuur me een bericht of mail, dan hebben we het erover. Misschien het iets voor je, misschien niet. Even goede vrienden.