Ik loop regelmatig in het Flevopark hier in Amsterdam Oost. Afgelopen weekend zag ik een mooi tafereel. Een jonge herdershond rende een hele lange tijd achter een poedel aan. Ze renden, rolden, maakten plezier en de poedel werd flink opgejaagd. De herder was ’the hunter’, de poedel was ’the hunted’.
Alles was leuk en alles ging goed, tot de rollen omgedraaid waren en de poedel achter de herdershond aan ging. And so the hunter became the hunted.
Maar dat vond de jonge herdershond helemaal niet leuk. Heel snel begon hij te piepen en droop hij af met de staart tussen zijn benen richting zijn baasje.
Ik weet dat de herder een mannetje is, geen idee wat de poedel is. Maar het was wel duidelijk wie hier de baas was.
Herken je je hierin?
Ik vraag je niet of jij de baas bent. Ik ga je wel vragen of je je herkent in een van de 2.
Wat veel mensen doen, is dat ze hun eigen gedrag altijd kunnen verklaren en ook tolereren. Maar als iemand datzelfde gedrag vervolgens jegens hen vertoont, worden ze boos, bang, verdrietig en/of schieten ze in de weerstand. Ze worden er zeker niet blij van.
Dat is simpelweg een spiegel die dan wordt voor gehouden. Het is projectie. Jan Geurtz omschrijft dit altijd heel mooi. Vanuit zijn woorden, ben je er of mee samengesmolten of ben je heel erg hard bezig om dat absoluut niet te zijn.
Dus dingen kunnen je vaak alleen raken, als het zich ook in jou bevindt. Denk daar maar eens over na. Als het geen projectie (of waarde) is, zal je eerder je schouders ophalen over bepaald gedrag van de ander. Je zal er altijd iets van vinden, maar het zal je minder raken.
‘Ik heb er geen mening over’
Ook dat is een mooi onderwerp trouwens. Een tijd geleden gaf ik een training en toen zei iemand ‘ik heb voor de rest geen mening over jou, hoor’. Waarop ik zei: ‘dat lijkt me onmogelijk, meningen vormen is namelijk wat we doen als mensen.’
Je kan je afvragen of het altijd goed is, maar in hokjes denken is wat we doen. Het is wat we geleerd hebben in onze jeugd en dat komt naar buiten.
Het tegenovergestelde daarvan en de tegenbeweging is dat we nergens meer iets van mogen lijken te vinden. ‘Ik heb er geen mening over.’
Hoe jij wilt zijn en denken, bepaal je zelf. Ik ben van mening (ja, ik heb een mening) dat authenticiteit heel belangrijk is. En om authentiek te zijn, heb je een mening (en waarden) nodig.
‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet gij dat ook een ander niet.’
Het is een mooie uitspraak uit de Bijbel. Het is een vrije vertaling overigens, uit Lucas 6:31. (Dat heb ik opgezocht.) Ik vind het een mooie uitspraak die hierbij hoort.
Denk eens aan een grap maken richting iemand anders. Ik ben van mening dat als je kan uitdelen, je ook moet kunnen incasseren. Als je niet kan incasseren, moet je ook niet uitdelen.
Hetzelfde geldt voor een vraag stellen. Als je het antwoord op een vraag niet wilt hebben of je kan het niet hebben, moet je de vraag niet stellen.
Vraag je om feedback van iemand en die geeft je op een negatieve manier feedback? Natuurlijk, diegene had misschien constructiever feedback mogen geven. Maar jij bent degene die feedback heeft gevraagd aan die persoon.
Slachtofferschap of(/en) zelfbescherming
Onderaan de streep heeft het gewoon te maken met slachtofferschap. ‘Kijk wat zij mij aandoen. Het is niet eerlijk. Het mag niet. Het is niet mijn schuld. Hij/Zij begon.’
Het kan ook zelfbescherming zijn. (Wat slachtofferschap ook is.) Afgelopen vrijdag vertelde ik bijvoorbeeld op mijn Instagram over dat ik altijd grappen maakte over mijn eigen littekens, zodat ik mensen voor was als zij grappen zouden maken. Uit zelfbescherming.
Misschien maak jij ook wel grappen of vertoon je gedrag uit zelfbescherming, zodat je niet geraakt kan worden. Of misschien gebruik je een heleboel andere maskers, zoals degene die in mijn gratis webinar naar voren komen.
Als je die wilt kijken, dan kan dat door hier te klikken. Je hebt tot en met 31 juli de tijd om hem terug te kijken. (Is gratis.)
We hebben allemaal beperkende overtuigingen
Onder elk masker ligt een beperkende overtuiging of een angst, die we allemaal hebben. En dus proberen te maskeren. Zeg of denk je nu ‘die heb ik niet’? Dan zit je nog in onbewust onbekwaam, want die hebben we allemaal.
Vaak is die beperkende overtuiging het tegenovergestelde. Doe je je sterk voor? Dan ben je diep van binnen bang dat je zwak bent en/of je zegt tegen jezelf dat je zwak bent als je niet sterk bent.
Doe je alles perfect of probeer je dat? Dan ben je diep van binnen bang dat je allesbehalve perfect bent, dus niet goed genoeg. En/of je zegt tegen jezelf dat als je niet perfect bent of een perfect resultaat laat zien/neerzet, je gefaald hebt (en een mislukkeling bent).
(En dat is dan nog los van het feit dat perfectie niet bestaat in onze menselijke wereld/kant.)
Je hebt niks aan die maskers en beperkende overtuigingen
Weet je wat het is. Je hebt helemaal niks aan al die regels, maskers en beperkende overtuigingen op de lange termijn. Ze houden je alleen maar af van het zijn wie je ECHT bent.
Het is verschrikkelijk en om dat allemaal op te geven, want wat als…. En daar gaat je piekerbrein met al je angsten er vandoor. Want ff serieus. Wat als eigenlijk? Wat is er nu eigenlijk het ergste dat er kan gebeuren?
Dat je een keertje op je bek gaat? Dat mensen een keer een mening over je hebben wat je, als je er echt over nadenkt, toch helemaal niet boeit omdat je niks met ze te maken hebt?
Je angst zal er altijd zijn en blijven. Ayessa had hetzelfde. Ze heeft 2 maanden meegedaan aan het groepsprogramma. Lees maar:
Voordat ik begon met het groepsprogramma heb ik lang getwijfeld om deel te nemen. Durfde ik om mezelf tegen te gaan komen?.. Nu 2 maanden deelgenomen te hebben aan het groepsprogramma ben ik blij dat ik de stap genomen heb.
Ik zette mezelf altijd op plek 3, achter mijn bewoners en collega’s. Maar ik heb geleerd dat ik mezelf op plek 1 moet zetten zodat ik daarna beter voor mijn bewoners en collega’s kan zorgen.
Daarnaast had ik altijd het gevoel dat ik alles alleen moest doen. Maar door taken te verdelen, uit handen te durven geven gaat het werk veel makkelijker. Hiervoor moet ik durven fouten te maken wat absoluut niet makkelijk is.
Dit alles zal met ups&downs blijven gaan maar ik zal nog vaak terug kijken naar de filmpjes van het groepsprogramma.
Het groepsprogramma was iets wat op afstand gedaan werd. En daar heb ik al veel van geleerd. Tijdens de Nursing Experience heb ik genoten van de live workshop. Dit was precies het zetje wat ik nodig had om door te blijven gaan.
Mocht je er de volgende Nursing Experience weer bij zijn, twijfel ik geen seconde om mij weer op tegeven voor jou workshop.
Nieké had het ook en schreef het volgende:
Collega van mij (Ayessa) vertelde mij over jouw pagina. Ik zie online meerdere mensen die aangeven je te kunnen helpen met voor jezelf zorgen, grenzen aangeven etc. Maar het idee dat jij zelf uit de zorg komt en weet waar ik mee te maken kan krijgen vond ik een veel prettiger idee. Met vrienden bespreek ik ook werk situaties maar die krijg ik soms lastig uitgelegd hoe het werkt in de zorg en waarom sommige dingen soms lopen als je een baan hebt waarin er altijd iemand wel en niet werkt. Ik stond er zeer voor open om je verhaal en kennis te horen.
Door het groepsprogramma en de gratis coaching sessie heb ik bij mijzelf zichtbaar gekregen hoe ik er echt in sta. Ik dacht dat ik op sommige punten verder ontwikkeld was en sommige punten bij mij minder aan de orde waren. Maar ik heb wel degelijk onzekerheden waar ik meer mee worstel dan ik van te voren dacht.
Doordat dit zichtbaar is geworden voor mij, ben ik gaan praten en heb ik vanuit jou, maar ook vanuit mijn werk, meer handvatten gekregen om met bepaalde situaties en collega’s om te gaan.
Ik vond dit confronterend. Moest op een andere manier naar mijzelf kijken dan dat ik gewend was. Vond dit best pittig maar het heeft mij wel verder gebracht. Deze ontwikkeling is nog steeds gaande en blijf ik ook mee bezig. Op de korte termijn pijn, op de langere termijn fijn.
Ik heb geleerd om naar mijzelf als persoon te kijken en minder naar de functie die ik moet waarmaken. Een realistischer beeld gekregen en nu merkbaar de juiste stappen kunnen maken om mijzelf verder te ontwikkelen op een passende manier. En niet zoals ik eerder dacht dat passend was.
Ook dat ik je in het “echt” heb gezien en mee heb gedaan aan de workshop bij de Nursing Experience vond ik prettig. Dat de coaching veel digitaal is, is logisch. Maar dan verschuil ik mij toch achter mijn mobiel/laptop en sta ik er niet “echt”. Nu kon dat wel (fijn dat we nog konden aansluiten haha) dat werkt soms beter bij mij dan digitaal.
Herken je je erin?
Als je hier eens over wilt praten omdat je je erin herkent, stuur me dan gewoon een bericht of mail me via thomas@thomasgroen.nl .
Als je vragen hebt, weet je me te vinden.