Afgelopen zaterdag stond er een artikel in De Volkskrant met de voorpagina ‘meer macht voor verpleegkundigen’. Ff eerlijk: hoe lekker is die titel om gewoon te lezen als strijdleus?
Alsof alles wat ik tot nu toe geschreven heb over revolutionair verpleegkundig leiderschap en de vergelijking met de boeren nu samen komt. WE GAAN VOOR DE MACHT. VIVE LA RÉVOLUTION.
Hoe heerlijk en leuk ik dit ook vind om te schrijven en hoe zeer ik ook van mening ben dat dit een uitstekend artikel en een nog betere strekking is… Zijn dit soort uitspraken (nog) niet helpend.
In plaats daarvan deel ik met je wat er op LinkedIn stond. Want uiteraard stond LinkedIn er vol mee.
Je verantwoordelijkheid als verzorgende/verpleegkundige
Het is je verantwoordelijkheid als verzorgende/verpleegkundige om op de hoogte te zijn hiervan, vandaar deze nieuwsbrief. Daarnaast stel ik wat vragen die ik me al een tijd afvraag.
Als je het artikel nog niet gelezen hebt, hier klikken. Lees ook direct de reacties.
Je ziet er misschien ook een reactie van mij tussen staan.
Stap 2 is dat je hier klikt. Dit is de bijdrage van Marlies Schijven, chirurg in het Amsterdam UMC – locatie AMC.
‘Goed stuk, maar foute titel’ schrijft ze. Waarna ze verder gaat met:
Want het beeld van de ‘gewone’ verpleegkundige wat je schetst, daarin heb je ze wel wat te makkelijk weggezet. Ik herken het iig niet. Verpleegkundigen van vandaag -vakmensen- stellen zich echt niet zo op. Ik ken echt niemand die zich gedraagt ‘alsof ze alleen maar moeten luisteren’. Gelukkig niet zeg. Waar ik werk, daar werken we gewoon sámen aan de beste zorg. Volgens mij geldt dat eigenlijk in de hele zorg van vandaag. Maar wellicht ben ik óf lucky, of abuis.
Ik zal het iig nog eens expliciet bij de verpleegkundigen bij mij op de werkplek navragen. Die hebben gelukkig lef zat. Zeker weten dat ik een passend antwoord krijg.
Misschien is ze lucky én abuis in plaats van of of.
Verpleegkundigen halen stront tussen de billen van de patiënt vandaan
Marlies is een (in mijn ogen) moderne chirurg en ondanks dat ik haar alleen vanuit de wandelgangen en social media ken, zou ik haar niet snel een uitspraak als de senior chirurg in het artikel horen/zien doen over verpleegkundigen:
‘Zij stellen zich altijd trouw en dienstbaar op voor de patiënt, halen de stront tussen hun billen vandaan als het nodig is.’
Alsjeblieft, de beeldvorming van verpleegkundigen.
Je kan blijven zeggen dat dit een flauw grapje is van iemand die al een tijd in de zorg werkt en dat het verkeerd is opgevat bladiebladiebla. Natuurlijk is het wat gebeurt. Maar ook hier hoef ik je niet te vertellen dat het absoluut betuttelend en respectloos is om dit nu nog steeds te zeggen.
Ondertussen werd ik getagd door Dirk Delisse (volgtip op Instagram) onder de bijdrage van GroenLinks Tweede Kamer lid Corinne De Jonge van Ellemeet.
Tijd voor verandering
Tijd voor verandering. Het valt of staat met het volgende: verpleegkundigen die leren dat ze hun stem meer moeten (vanaf nu dus ook mogen) laten horen. Verpleegkundigen ondersteunen hierbij is mijn inziens noodzakelijk. Recent kennis gemaakt met Thomas Groen. Ik zie kansen: hij weet als geen ander waar het mis gaat en wat de doelgroep nodig heeft.
Corinne De Jonge van Ellemeet Judith Tielen idee om hem is uit te nodigen?
Mijn reactie onder die van hem was:
Wat ik me afvraag: hoeveel artikelen en onderzoeken gaan we nog doen naar een situatie die al lang en breed bekend is en wanneer gaan we in actie komen? Dat de ziekenhuiswereld nog steeds hoog niet-efficient hierarchisch is weten we wel. Dat de situatie/omgeving veranderd moet worden weten we ook wel.
Het zijn allemaal mooie en niet mooie verhalen, maar aan het einde van elk artikel staat ‘er moet meer zeggenschap komen’. Dat gaat nu gebeuren, maar in geen enkel zeggenschap plan of de uitvoering ervan gaat het over het structureel kijken naar wie de verpleegkundige diep van binnen is en waarom we het moeilijk vinden om daadwerkelijk voor die zeggenschap te gaan (staan).
(Deze reacties zijn ook goed om te lezen. Klik hier.)
Ja, ik bekijk dit ook vanuit mijn projectie
Tot zover wat ik zie en gezien heb. Ik realiseer me goed dat ik deze situatie vanuit mijn eigen hokje bekijk en dat ik, net als iedereen, aan het projecteren ben.
Als ik uitzoom (of probeer uit te zoomen), is het dikgedrukte gedeelte nog steeds wat ik me afvraag.
Als we blijven inzoomen op de ziekenhuiswereld en daarover blijven schrijven, delen en filmen… (Ook hier realiseer ik me al te goed dat ik in een academisch ziekenhuis gewerkt heb en veel vanuit die blik bekijk.)
Denk bijvoorbeeld aan de (fantastische, prachtige) documentaire van het OLVG: ‘ziekenhuis met een hart’. (Hier klikken om te kunnen bekijken voor later.)
Wanneer gaat het over de rest?
Waneer gaat het over de rest? Wanneer gaat het over de verzorgingshuizen, gesloten afdelingen, wijkzorg, perifere ziekenhuizen etc?
Wanneer gaat het over de helpenden en verzorgenden?
Wat gebeurt er als we titels blijven schrijven als deze in De Volkskrant en het de intentie is om de ‘macht’ te laten verschuiven naar verpleegkundigen. Komen we dan niet in een nieuw ‘machtsvacuüm’ terecht?
Gelukkig zijn er mensen die hier mee bezig zijn die er verstand van hebben. Denk aan Pieterbas Lalleman, Hester Vermeulen, Monique van Dijk, Evelyn Finnema en Bianca Buurman.
De wet zeggenschap gaat vanaf 1 juli in en dat is een van de vele goede voorbeelden die momenteel gaande zijn.
Hoe zorgen we ervoor dat zorgverleners zich (leren) uitspreken?
Omdat zij er zijn, kan ik me met andere dingen bezig houden. Namelijk met het antwoord hoe we ervoor zorgen dat zorgverleners zich leren uitspreken. Want daar wordt nog steeds geen antwoord op gegeven in alle artikelen en wetten.
Laten we alsjeblieft ten eerste stoppen met uitspraken als ‘verpleegkundigen moeten zich gewoon meer uitspreken’. Als ik 1 ding geleerd heb, is het wel dat tegen mensen zeggen dat ze dingen ‘moeten’ doen, juist niet werkt.
Als verpleegkundigen tegen zichzelf gaan zeggen dat ze zich uit MOETEN spreken, gaat het echt helemaal mis. Dat vinden ze (we) al heel lastig (omdat dat ‘in de aard van het beestje’ zit (niet mijn bewoording))… Als je er dan ook nog eens een flinke laag van moeten en controle overheen gooit, gaat het al helemaal niet meer lukken.
Waardoor ze in hun eigen strengheid en zelfafwijzing terecht komen en ze niet flexiber worden (wat je juist wel wilt) maar vaster komen te zitten. Waardoor ze sneller het vak verlaten etc etc etc. (Dat verhaal kennen we.)
We hebben juist flexibiliteit nodig
Het is dus nodig dat ze flexiber worden en daar help ik mensen bij. Ik help mensen terug te keren bij zichzelf en we beginnen bij de kern. Wie ben je, waar kom je vandaan en hoe ben je opgevoed?
Ik ben ervan overtuigd dat iedereen er goed aan zouden doen om dit over zichzelf te weten.
Dat begint met het maken van een hechting test en een persoonlijkheidstest.
De hechting test kan je vinden op Google. Dit is daar 1 voorbeeld van.
Voor de persoonlijkheidstest raad ik altijd www.understandmyself.com aan. Dit is een Engelse variant en kost je een tientje. Dan heb je wel meteen de beste en krijg je de subschalen erbij.
Wil je voor een Nederlandse gaan? Dat kan ook. Gewoon zoeken op Google naar ‘big five persoonlijkheidstest’ en een variant kiezen.
Als je die test gemaakt hebt en je wilt het begrijpen, luister je naar de podcast ‘hoe ben je zo’ van Thijs Launspach en Lennard Toma. Hier klikken.
Deze twee testen zijn vaak een feest van herkenning. Dit is wie je bent en daar heb je het mee te doen.
Wie je bent verander je niet, je gedrag wel
Wie je bent zal je niet zo snel veranderen. Je gedrag kan je wel veranderen. Niet dat die testen je daarbij helpen, maar zelfkennis is het begin van alles.
Als je daar iets mee wilt doen, kan je ook iets inplannen in mijn agenda. Dan hebben we het over hoe jij je persoonlijkheid effectief (of effectiever) in kan zetten, zodat je minder in je valkuilen terecht komt. (Ook die komen uit die 2 testen.)
Daarvoor kan je gewoon hier klikken.
Als je bij een zorginstantie werkt en je wilt verandering teweeg brengen binnen je team, afdeling en/of organisatie, kan je ook iets inplannen. Dan hebben we het over de huidige situatie, wat je gewenste situatie is en hoe je daar kan komen.
Daar kan je dezelfde link voor gebruiken.
Dan mijmer ik nog even verder over dit onderwerp en of ik niet toch gewoon weer terug wil naar het pad van de revolutie. Want die zit er aan te komen en daar hoor ik graag bij.
Thomas