Hoe binden, boeien en behouden we verzorgenden en verpleegkundigen?

Hoe behouden we verzorgenden en verpleegkundigen? We zoeken het antwoord in het heden. Wat als dat juist in het verleden ligt? Deze blog gaat over werkdruk, zeggenschap, verpleegkundig leiderschap, loon, waardering. Over ons (voort)bestaan als beroepsgroep, over alles. Letterlijk alles.

De geschiedenis van de verzorging en verpleegkunde

Deze blog gaat over de geschiedenis van de verzorging en verpleegkunde. Ik wist tot voor kort (ook) helemaal niks van onze geschiedenis af. Met ons bedoel ik van de verzorging/verpleging. Ik heb het niet op school gehad en ik heb er nooit naar gezocht. 

Daar kan ik niks meer aan veranderen. Waar ik wel wat aan kan veranderen, is mensen nu op de hoogte brengen van onze geschiedenis. Het voelt als mijn taak. Sterker nog. Het voelt respectloos naar onze geschiedenis toe om dat niet te doen. 

De eerste toespraak van Gaby Breuer in 1989 bevatte de volgende tekst: 

“Wanneer wij als beroepsgroep serieus genomen willen worden, moet onze loon een afspiegeling zijn van toenemende verantwoording, toenemende opleidingseis en toenemende werkdruk.”

Laag loon en toenemende werkdruk

De tekst kan je nu weer gebruiken. Er hoeft niets aan veranderd te worden. De Witte Woede begon met een simpele advertentie in De Volkskrant (door Gaby Breuer): 

‘Politieagenten verdien weinig, verpleegkundigen nog minder. Het is tijd voor actie. Bel *haar telefoonnummer*.’

Hoe kan het dat dit nergens terug te vinden is? Hoe kan het dat we dit niet op school geleerd krijgen?

Ik vermoed dat het weggedrukt is en wordt. Want wat als onze gehele beroepsgroep hiervan op de hoogte is en zien dat er te weinig veranderd is? 

Wat gebeurt er als een groep van > 200.000 zorgverleners haar geschiedenis leert en erachter komt dat ze al > 30 jaar niet gewaardeerd worden? Als zij erachter komt dat we ooit hebben staan demonstreren met 60.000 tegelijk? 

Als zij erachter komt dat de voorvechters van deze beweging beschouwd werden als staatsvijanden en afgeluisterd werden door de regering?

Juist. Dat willen we niet, hè? 

We willen verandering en zeggenschap

Dat willen we juist wel. We willen verandering. We willen serieus genomen worden en als wij serieus genomen willen worden, moet ons loon een afspiegeling zijn van toenemende verantwoording, toenemende opleidingseis en toenemende werkdruk.

Ik vind dat het ook jouw verantwoordelijkheid is om op de hoogte te zijn van onze geschiedenis.

Wat ik me nog meer afvraag… Elke week weer wordt er onderzoek gedaan naar waarom er zoveel zorgverleners stoppen met zorgen. Met deze achtergrond vind ik het raar dat er niet gezocht wordt in de geschiedenis naar antwoorden. 

Maar hoe kan je zoeken in de geschiedenis als die niet gevonden kan worden? Als er nooit over gesproken wordt?

Dus laten we beginnen bij het begin. Laten we kijken naar onze geschiedenis. 

Wie waren die mensen? Wat deden ze? Waarom deden ze wat ze deden? Wat leverde het ze op? Wat kostte het ze?

De Witte Woede

Die antwoorden vind je in de documentaire van Weerwerk. Omdat je hem nergens kan vinden op internet, ben ik zo vrij geweest om hem op mijn website te gooien. 

De link naar die documentaire van 25 minuten vind je door hier te klikken.

Dat is stap 1. In die blog, op mijn website dus, vind je ook de link naar De Verpleegkunde Podcast – Taboe Doorbreken met Marcellino Bogers. Die heb je dus kunnen zien in de documentaire. 

Het is mijn persoonlijke favoriete aflevering van De Verpleegkunde Podcast – Taboe Doorbreken geworden. Vanwege het onderwerp en de persoon die Marcellino nog steeds is.

Als dit geen taboedoorbrekende aflevering is, weet ik het ook niet meer. Als je die direct wilt luisteren, hier klikken. 

Er zijn genoeg voorbeelden, artikelen en onderzoeken aanwezig in het heden.

Wat als een deel van het antwoord op de vraag ‘hoe behouden we zorgverleners’ juist in het verleden ligt?

Ik ben ervan overtuigd dat als we opkomen voor onze professionele en persoonlijke identiteit en stoppen met Calimerogedrag, we onszelf serieus gaan nemen en we dan ook serieus genomen zullen worden.

Doe je mee?

Met opstandige groet,

Thomas

Beschrijving van de podcast met Marcellino Bogers

“De fakkel die wij ze wilden geven hebben ze op de grond laten vallen”. Deze pittige uitspraak is van Marcellino Bogers.

Marcellino is begonnen als verzorgende en heeft daarna gewerkt als psychiatrisch verpleegkundige, teamleider, voorzitter van de VVIO, beleidsmedewerker bij NU’91, congresontwikkelaar, cabaretier, dagvoorzitter, spreker en ook ken je hem van “humor in de zorg’.

In deze podcast hoor je:

– Wat Marcellino met al zijn kennis, ervaring en rebelsheid heeft gedaan en nog steeds doet.

– Waarom we het nogmaals over De Witte Woede hebben.

– Waar de naam De Witte Woede vandaan komt.

– Hoe het nu zit met de klaagcultuur van de verpleegkundigen/verzorgenden.

– Wie er achter De Witte Woede zat.

– Alles over de start van De Witte Woede die begon met de kleine advertentie in de krant.

– Hoe mensen elkaar destijds zonder internet bereikten.

– Over de prominente rol van Marcellino tijdens De Witte Woede.

– Over paniek, politie en spontane demonstratie in Utrecht met 5000 mensen, toegesproken door Marcellino.

– De toespraak van Gaby Breuer toen en de situatie nu na al die jaren: ‘Loon moet een afspiegeling zijn van toenemende verantwoordelijkheid, opleidingseisen en werkdruk. Dit als we als beroepsgroep serieus genomen willen worden.’

– Over hoe de Cao-onderhandelingen destijds met een sigaar en goed diner werden afgedaan.

– Over hoe ze overal doorheen gingen en geen nee accepteerden.

– Hoe sommige werkgevers de acties steunden.

– Dat Marcellino staatsgevaarlijk was en daardoor werd afgeluisterd.

– Waarom de bonden niet naar de werkvloer luisterden.

– Waarom het een hele hete lente werd.

– Wat Marcellino nog steeds een misselijk makende uitspraak vindt.

– Waarom en hoe je als verpleegkundige je grenzen aan kunt geven.

– Waarom je als beroepsgroep echt de geschiedenis moet weten en kennen.

– Over de vakbonden nu zoals de V&VN en NU’91.

– Waarom De Witte Woede eindigde in een tweedeling van groepen.

– Waarom het schokkend is dat we afhankelijk zijn van politici die niet begrijpen wat er speelt.

– Waarom we zelf in beweging moeten komen.

– Of Marcellino te porren is voor een nieuwe ‘De Witte Woede’.

Hier te beluisteren: https://open.spotify.com/episode/2snfknOjKasDz3QduuT5tJ?si=7bcf6430946949be

Home » Blog » Hoe binden, boeien en behouden we verzorgenden en verpleegkundigen?